Krabi Krabong

Krabi Krabong jest otaczana szacunkiem syjamska sztuka walki mieczem lub kijem. Jej historia jest niejasna ale wierzy sie, ze wyrosla z pewnych form treningu wojskowego. Walka dwoma mieczami wymaga wielkich umiejetnosci, wiele lat potrzeba by poznac tajniki.

Mecz krabi krabong nie ma ram czasowych i jest wielkim sprawdzianem hartu ducha i umiejetnosci. W tej walce uzywane sa tradycyjne bronie takie jak:

"Krabi" (miecz, uzywany do dzgania, bardzo cienki i ostry; jest podstawowa bronia; Charakterystyczny byla dla wysokich ranga zolnierzy)

"Krabong" (drewniana palka, zazwyczaj wykonana z bambusa; dluga na szesc stóp; jest bardzo prosta bronia i bardzo skuteczna z powodu zasiegu jej dzialania; Byla równiez podstawowa bronia, a ludzie, którzy sie nia poslugiwali byli zazwyczaj farmerami, którzy stali sie zolnierzami)

"Ngao" (wlócznia, stosowana zazwyczaj z grzbietu slonia badz konia; charakterystyczna byla dla czlonków rodu królewskiego; Istniala duza róznorodnosc wlóczni. Kiedy król udawal sie na bitwe na grzbiecie slonia, posiadal przy sobie rózne rodzaje tej broni. Koncówki niektórych byly zakonczone niczym ostrze noza, inne mialy widlaste rozgalezienia, a jeszcze inne zakonczone byly mieczem. Sluzace do zadawania ran cietych, wytracania broni przeciwnikowi czy do dzgania itd. Wlócznie wykonane byly z dlugiej i twardej zerdzi zakonczonej ostra metalowa koncówka).

"Daab" (kolejny rodzaj miecza; bardzo popularna bron w historii Syjamu. Czasami wojownicy uzywali dwóch takich mieczy tzw. "Daab Song Muun". Miecze mogly byc uzynane do dzgania badz ciecia przeciwnika. Ten typ miecza byl troche ciezszy i o bardziej "zakreconym" ostrzu niz miecz "Krabi")

"Mae Sun-Sowks" (bron wykonana z twardego drewna lub kosci. Uzywana zarówno do ataku jak i blokowania. Poniewaz byla to bron o szerokiej gamie zastosowan, równie dobrze mozna bylo nia walczyc w zwarciu)

"Loh" (okragla tarcza, uzywana do blokowania ciosów, ale równie dobrze mozna bylo zadawac uderzenia jej krawedziami; duza i okragla wykonana z metalu lub skóry)

"Dung" (podluzna tarcza; dluga i ciezka; zaslaniajaca wojownika od ramion az do kolan, wykonana z metalu lub skóry)

"Kaen" (sredniej wielkosci tarcza, o prostokatnym ksztalcie; przykrywajaca ramie; wykonana z takich samych materialów jak poprzednie tarcze)

Podstawowa bronia w burzliwej historii Syjamu byl miecz. Sztuka szermiercza nieustannie ewoluowala i wsród tajskich wojowników poziom wyszkolenia byl tak wysoki iz z powodzeniem walczyli przy pomocy dwóch mieczy. Taki sposób walki wedlug ekspertów liczy sobie okolo dwóch tysiecy lat. Poczatki wiazane sa z uchodzcami, którzy przybili do Syjamu z pólnocy. Organizowali sie oni w zbrojne jednostki, które zwano Krom Daab Song Muun czyli "Miecz w obu dloniach". Smiertelnie skuteczna na polu bitwy sztuka, byla równiez chetnie prezentowana podczas róznych swiat i festynów. Pokazy tej sztuki wojennej byly polaczone z pewnymi rytualnymi obrzedami, podobnymi do tych, które mozna obserwowac w dzisiejszym boksie tajskim. Uczestnicy pokazu nosili stroje z ochronnymi talizmanami oraz amulety okalajace ich glowy. Walki musialy wywolywac taki sam entuzjazm jaki dzis mozna obserwowac na stadionach Rajadermn czy Lumpini. Podobny rytm wystepuje w syjamskiej melodii "Muan Ram Dap", która zostala utworzona ku czci wojennej tradycji. Podczas walki przygrywala tajska orkiestra na piszczalkach, cymbalach i bebnach.

W czasach pózniejszych skutecznosc tego stylu walki, mogli poznac birmanscy najezdzcy, którzy oblegali syjamska stolice Ayutthaye w 1586 r. Szczególnie z wielkich umiejetnosci w walce na miecze zaslyneli dwaj tajscy bohaterowie z królewskiego rodu, królowie Naresuan Wielki i Ekatathosarot.

Tajska sztuka walki na miecze stala sie sztuka narodowa i sluzyla obronie przez blisko 150 lat, az do czasu koronacji króla Ramy II, który zreorganizowal armie i wyposazyl ja w nowoczesne muszkiety i dziala sprowadzone z Zachodu.

Szkoly szermiercze do dzis nauczaja tej sztuki, najslynniejsza z nich znajduje sie na przedmiesciach Dhonburi, zwie sie Sritrairat. Inna wielka szkola krabi jest Buddhai Swan polozona okolo jednej godziny drogi od Bangkoku. Historia Buddhai Swan siega okolo roku 1767, kiedy birmanska armia zniszczyla cala miasto i wziela mnóstwo ludzi do niewoli., jednak grupie zolnierzy udalo sie uciec. Na ich czele stanal general Phraya Taskin. Stworzyl on obóz na zachodnim brzegu rzeki Chao Phraya (Thonburi). Po kilku miesiacach wytrenowal wielu zolnierzy, wraz z którymi stanal przeciwko najezdzcom i pokonal ich w bitwie. General postanowil pozostac w nowym miejscu, gdzie obecnie znajduje sie swiatynia Buddhai Swan.

Jezeli obecnie w Tajlandii mówi sie o Krabi ma sie na mysli szkole Buddhai Swan. W epickim znaczeniu nazwe tego instytutu mozna tlumaczyc jako "Niebo odwagi i wolnego Buddy". W szkole tej od podstaw sztuki Krabi ucza sie zarówno Tajowie jak i obcokrajowcy. Tajska armia jak i policja równiez korzysta z przekazywanych tam nauk. Mozna tam poznac nie tylko sama sztuke Krabi ale i pierwotne Muay Thai, które bylo stosowane podczas bitew wiele lat temu. Zalozycielem tej szkoly byl Wielki Mistrz Samai Mesaman, który zmarl w 1998r., obecnie nauczaja w niej jego dwaj synowie Ajarn Virayut i Ajarn Sila. Pamietajac o tym, iz Tajlandia byla ongis czescia rozleglego imperium (lacznie z Indonezja i Filipinami) mozna spekulowac, ze wiele sztuk walki takich jak boks tajski jest kombinacja chinskich sztuk walki i indonezyjskiego Silat. Tajowie przeksztalcili te style uzupelniajac o brutalna sile i maksymalna skutecznosc, która mozna zobaczyc w takich tajskich sztukach walki jak muay thai; chaija boxing (poludniowa Tajlandia); muay chao khuerk; lerd rit (styl wojskowy) i krabi krabong - tajski system walki z bronia.

Laczac kilka pokrewnych sztuk walki, indyjskich, wietnamskich, laotanskich i birmanskich otrzymano doskonaly system. Jesli ktokolwiek zajmie sie krabi, zrozumie iz to nie tylko walka uzbrojonych w drewniane miecze dloni ale i walka czystego umyslu. Jest on tak samo wazny jak miecze, jezeli nawet nie bardziej istotny.

Wspólczesne mecze krabi krabong odbywaja sie wewnatrz kola. Walka rozpoczyna sie ceremonia Wai Kru przy akompaniamencie tajskiej muzyki. W walce zostaly polaczone techniki boku tajskiego i judo wraz z technikami z bronia. Chociaz ostre bronie sa uzywane, zawodnicy raczej powstrzymuja sie od ranienia przeciwnika. Zwyciezca jest orzekany na podstawie umiejetnosci technicznych i wytrzymalosci. Chociaz rany odniesione w walce moga byc przyczyna porazki, odniesienie ich nie konczy automatycznie pojedynku.

Autor: Boulliet, zrodlo: www.muaythai.pl